- Τι θα φάμε σήμερα;
- Λουλούδια!!!
Εάν αυτή η στιχομυθία σας μοιάζει αστεία ή ίσως κι ειρωνική, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσετε!
Ότι τα λουλούδια προσφέρουν χρώμα στον κήπο μας κι ομορφαίνουν αυτομάτως το χώρο, εσωτερικό ή εξωτερικό το γνωρίζουμε όλοι και δε χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις! Αυτό που οι περισσότεροι, όμως αγνοούν είναι ότι μπορούν να μας προσφέρουν και τροφή. Εντάξει μη γουρλώνετε τα μάτια… τα λουλούδια είναι φυτά, και μερικά φυτά, όπως όλοι ξέρουμε, είναι βρώσιμα και μάλιστα νόστιμα, γιατί όχι και τα λουλούδια;
Όταν ήσασταν πιτσιρικάδες δε γευτήκατε τη γλύκα του «μελιού» από το αγιόκλημα;
Πάμε να δούμε ποια από τα λουλούδια που αγαπάμε θα μπορούσαν να βρίσκονται μέσα στο μπολ της σαλάτας μας, κι όχι μόνο!
Θα ξεκινήσουμε από ένα λουλούδι συνυφασμένο με την ελληνική, παραδοσιακή κουζίνα, που αποτελεί κυρίως συστατικό ενός αγαπημένου καλοκαιρινού πιάτου, για να καταλάβουν κι οι πιο δύσπιστοι ότι δεν πρόκειται για κάποια «μοντερνιά» . Οι κολοκυθοανθοί ή κολοκυθοκορφάδες κατά το παραδοσιακότερο είναι τα λουλούδια της κολοκυθιάς. Σύμφωνα με την ελληνική και τη σμυρνεϊκή κουζίνα γεμίζονται με ρύζι και μυρωδικά, αλλά μπορούν να γεμιστούν και με τυριά ή ακόμα και να τηγανιστούν ή να καταναλωθούν ωμοί.
Επίσης, οι αγκινάρες είναι λουλούδια! Συγκομίζονται και τρώγονται τα μπουμπούκια! Αν δεν κοπούν από το φυτό ανοίγουν – ανθίζουν και γίνονται μεγάλα, μωβ λουλούδια. Όπως λουλούδια είναι και το κουνουπίδι και το μπρόκολο. Αλλά εδώ θα μιλήσουμε για τα λουλούδια, έτσι όπως τα έχουμε όλοι στο μυαλό μας!
Συνεχίζουμε στην παραδοσιακή κουζίνα με την οικογένεια των τριαντάφυλλων, η οποία περιλαμβάνει τις αμυγδαλιές, κερασιές, ροδακινιές, δαμασκηνιές κ.ά. – οπότε δεν είναι περίεργο ότι και τα τριαντάφυλλα είναι βρώσιμα. Εξάλλου παραδεχτείτε το, όλο και κάπου θα έχετε βρεθεί που θα σας έχουν φιλέψει γλυκό του κουταλιού τριαντάφυλλο. Τα πέταλα των τριαντάφυλλων μπορούν να χρησιμοποιηθούν, επίσης, σε σαλάτες ή ζαχαρωμένα να προστεθούν σε παγωτό, και τα μπουμπούκια μπορούν να γίνουν τσάι ή να σωταριστούν σε αλμυρά πιάτα. Με τα ροδοπέταλα, εκτός από γλυκό του κουταλιού, μπορεί να φτιάξει κανείς και μαρμελάδες ή ζελέ, ενώ και τα φύλλα τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κοσμήσουν σαλάτες.
Αν είστε τηλεθεατές του προγράμματος Master Chef τότε σίγουρα θα έχετε δει κι ακούσει για τα φύλλα καπουτσίνο. Προέρχονται από το ομώνυμο, καλλωπιστικό φυτό με τα πορτοκαλί ή κιτρινωπά λουλούδια. Τόσο τα φύλλα όσο και τα λουλούδια είναι βρώσιμα κι έχουν πικάντικη γεύση. Μπορούν να τεμαχιστούν και να μπουν σε σάλτσες ή να καταναλωθούν ωμά σε σαλάτες. Προτείνουμε να τα καταναλώσετε ωμά ή να τα προσθέσετε αργά στη διαδικασία μαγειρέματος για να αποφύγετε το υπερβολικό μαγείρεμα τους, καθώς εκτός από νόστιμα είναι και πολύ πλούσια σε βιταμίνες!
Ένα ακόμη λουλούδι των τηλεοπτικών σεφ είναι οι πανσέδες ή οι βιόλες. Τα βελούδινα λουλούδια τους διατίθενται σε διάφορα χρώματα, όπως κίτρινο, μοβ, λευκό και ροζ, κι εκτός από εξαίσια επιλογή για τη βεράντα σας, δίνουν χρώμα και γεύση στα πιάτα σας. Έχουν μια λεπτή γεύση λαχανικών κι αποτελούν μια ευέλικτη προσθήκη σε οποιοδήποτε πιάτο, αλμυρό ή γλυκό.
Ας περάσουμε τώρα σε φυτά που οι περισσότεροι έχετε στη βεράντα ή την αυλή σας και μπορείτε να δοκιμάσετε ακόμη και τώρα!
Οι γλαδιόλες έχουν γεύση μαρουλιού και χρησιμοποιούνται για την παρασκευή σάλτσας και μους, τόσο αλμυρές όσο και γλυκές. Όπως και τα περισσότερα βρώσιμα λουλούδια, μπορούν επίσης να καταναλωθούν με φυλλώδεις, πράσινες σαλάτες. Επίσης χρησιμοποιούνται ως βρώσιμο ντεκόρ σε πιάτα θαλασσινών με σάλτσα.
Οι καλέντουλες έχουν έντονο πορτοκαλί χρώμα και πικρή γεύση. Τα κεφάλια των λουλουδιών και τα πέταλα τους μπορούν να τοποθετηθούν σε σαλάτες, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για χρωματισμό τυριών καθώς κι ως γαρνιτούρα.
Ο κατιφές, συγχέεται με την καλέντουλα, έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα, αλλά διαφορετική γεύση, μάλιστα τα διάφορα είδη κατιφέ έχουν διαφορετική γεύση, στα περισσότερα η γεύση θυμίζει εσπεριδοειδή κι απολαμβάνεται καλύτερα στις σαλάτες και στις σάλτσες. Χρησιμοποιείται, επίσης, ως υποκατάστατο του σαφράν σε ορισμένα πιάτα.
Η πασχαλιά με τα όμορφα, ανοιξιάτικα, λιλά άνθη, γνωστά για το ευχάριστο άρωμά τους, που χρησιμοποιούνται σε κεριά, λοσιόν και σαπούνια – μπορούν επίσης να καταναλωθούν αυτά τα τόσο αρωματικά άνθη. Προτιμώνται σε επιδόρπια, μπορούν να εγχυθούν σε μέλι ή να γίνουν μαρμελάδες, κρέμες, μπισκότα και πουτίγκες.
Η πρίμουλα ή δακράκι ή πασχαλούδα με τα μαλακά κι ευαίσθητα ανθάκια σε ροζ ή κίτρινο χρώμα, έχει υποτονική γεύση, που της επιτρέπει να χρησιμοποιείται τόσο σε γλυκά όσο και σε αλμυρά πιάτα.
Ο ιβίσκος καταναλώνεται συχνά με τη μορφή τσαγιού ή δροσιστικών, αρωματικών ποτών. Οι ποικιλίες που συνήθως καταναλώνονται είναι η σαβδαρίφη ή ιβίσκος της Ερυθραίας (Hibiscus sabdariffa) και ο πιο σπάνιος στην Ελλάδα Hibiscus acetosella. Χρησιμοποιούνται σε σάλτσες, ποτά, ακόμη και σε κέικ σοκολάτας!
Ήρθε η ώρα όμως να δούμε τι θα κολατσήσουμε όταν βρισκόμαστε στους αγρούς!
Οι πικραλίδες είναι ένα πολύ γνωστό αγριόχορτο ή ζιζάνιο που συνήθως αφαιρούμε, όταν τύχει να βγει στον κήπο μας. Αντί να το πετάξετε ή αν τύχει να το πετύχετε σε μια βόλτα σας στη φύση, δοκιμάστε τα λαμπερά, κατακίτρινα λουλούδια του. Αν τα τύχετε μικρά, έχουν γλυκιά γεύση, όμως, γίνονται πικρά καθώς μεγαλώνουν. Τα πέταλα της πικραλίδας μπορούν να γαρνιριστούν πάνω σε ρύζι, κι οι πιο τολμηροί από το πλήρες λουλούδι φτιάχνουν κρασί. Οι πικραλίδες είναι τα άγρια ραδίκια που καταναλώνουμε, συνήθως, βραστά μαζί με ψητά και πλέον ρίχνονται κι ωμά σε πράσινες, φυλλώδεις, ανάμεικτες σαλάτες.
Θα μείνουμε στα αγριόχορτα – ζιζάνια και θα αναφερθούμε σε ένα ακόμη αγαπημένο των τηλεοπτικών μαγείρων, το σορέλ (sorrel), όπως το αποκαλούν, που δεν είναι άλλο από το ξινολάπαθο ή λάπατο ή οξαλίδα, που σχεδόν σε κάθε παραδοσιακή χορτόπιτα γευόμαστε ή μας σερβίρεται ως άγρια χόρτα του βουνού, αλλά πώς να το κάνουμε; Αλλιώς ακούγεται το σορέλ κι αλλιώς το λάπατο τηλεοπτικά…και γαστρονομικά! Τα λουλούδια του είναι μικρά και κίτρινα με πέντε πέταλα και με ξινή γεύση, παρόμοια με λεμόνι. Τα πέταλα, τα φύλλα και οι σπόροι του είναι όλα εδώδιμα και κάνουν υπέροχες σάλτσες, σούπες και καρυκεύματα.
Ότι το τριφύλλι συνδέεται με τη τύχη κι ότι αποτελεί ζωοτροφή, όλοι το γνωρίζουμε. Ότι αποτελεί μια βρώσιμη απόλαυση κι ότι τα μικρά πράσινα φύλλα του έχουν μια γεύση εσπεριδοειδών και μπορούν να καταναλωθούν ωμά, σοταρισμένα ή βραστά, μάλλον σας είναι άγνωστο. Μάλιστα είναι πλούσια και σε πρωτεΐνη. Τα μοβ άνθη του κόκκινου τριφυλλιού μπορούν επίσης να καταναλωθούν κι είναι γλυκά, όπως το αγιόκλημα.
Για το τέλος, αφήσαμε τα λιγότερο γνωστά φυτά.
Η τουλμπάχια δεν είναι ένα φυτό που εύκολα θα το έχει κάποιος που δεν ασχολείται με την μαγειρική στον κήπο ή στη βεράντα του. Πρόκειται για μια ροζέτα από μακριά και στενά φύλλα που από το κέντρο της βγαίνουν οι ανθοφόροι μίσχοι με τα μικρά, μωβ λουλουδάκια με πέντε πέταλα, τα οποία είναι ανυψωμένα στο κέντρο του άνθους σχηματίζοντας μία κορώνα. Τα άνθη και τα φύλλα του φυτού είναι βρώσιμα και χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο της γεύσης του σχοινόπρασου ή chives, κατά τα τηλεοπτικά δρώμενα, και του σκόρδου. Και μιας κι αναφερθήκαμε στο σχοινόπρασο, ας αναφέρουμε ότι και τα δικά του άνθη είναι βρώσιμα και χρησιμοποιούνται ως συστατικό σε σαλάτες ή ως γαρνίρισμα σε κάποιο πιάτο, δίνοντας γεύση και χρώμα.
Το τροπικό φυτό γκουάβα, που παράγει τους ομώνυμους, εύγευστους καρπούς έχει και πολύ νόστιμα λουλούδια, σκέτη γλύκα. Τα λευκά άνθη, που μπορεί και να έχουν σκούρο κόκκινο κέντρο, με το γεμάτο στήμονες κέντρο έχουν παρόμοια γεύση με την παπάγια ή το πεπόνι κι είναι ιδανικά για σαλάτες, λαχανικών ή φρούτων ή και ανάμεικτες.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε μπροστά από κάποιο από τα παραπάνω λουλούδια είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα μπείτε στον πειρασμό της δοκιμής!